beklemek ne zormuş meğer
bir yolcu misali yolunu beklediğimde anladım.
ben, adını sayıklarken,
sen, kuytu köşelerde saklanan adamdın.
haberin yoktu ama yalnız kaldım..
sesini duymadan geçen zaman ne boşmuş meğer
telefonum sensizlikte öksüz kalınca anladım.
ben, gülüşündeki ahengi özlerken,
sen, ıssız dünyanda dolaşandın.
hissetmedin ama yalnız kaldım..
tattırdığın mutluluk ne lezzetliymiş meğer
yüreğimdeki sıcaklık üşüdüğünde anladım.
ben, her bakışında aynı samimiyeti ararken,
sen, kendi içtenliğini sorgulayandın.
farkına varmadın ama yalnız kaldım..
birbaşına kalmak ne çekilmez halmiş meğer
varlığının yerini yokluğun alınca anladım.
ben, aradığımı buldum sanırken,
sen, benbenciliğinde kaybolandın.
evet, senden önce de yalnızdım
ama şimdi unuttun ya beni iyice yalnız kaldım..
20.01.2009
Nurdan ÖzcanKayıt Tarihi : 20.1.2009 17:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)