Yalnız Kaldık Şiiri - Kamil At

Düşüncesiz kalleş hırsız dostlar
Dostluğu çalınca yalnız kaldık
İnsanlık karında yönü karsız dostlar
Bizleri koparınca yalnız kaldık.

Alay edildik çukur açtı mezara
Bu yara daha gelmez bir yara
Yem edildik terkettiler bir canavara
Başbaşa kalınca yalnız kaldık.

Seçtiler hizmeti kayırdı sistemi
Tümden kökü açık vurdu kimi
Bir yakın var ki berbat etti halimi
Çok acele ölünce yalnız kaldık.

Dostluk çalınmaz deme çaldılar
Çalınan insanlık eğlenceye daldılar
Ardına baktı fakat hale güldüler
Keyiften bayılınca yalnız kaldık.

Fikirsizler düşmanı öptü sarıldı
Sanki dostu çalınca kurtarıldı
Kimi para hırsızı zekasız koparıldı
Biz buna gülünce yalnız kaldık.

Kafamızı çıkardık çukur derin
Biz varız, onlar kayboldu aferin
Boşa yöneldi mavzeri adi beylerin
Kaçanları delince yalnız kaldık.

Öyle dostların hepi mezar oldu
Tümü pisliğin içinde kayboldu
Kamil At gerçeği ile ihtiyar oldu
Geleceğe salınca yalnız kaldık.