Yalnız kaldığımda Şiiri - Vahap Özdemir

İnsan diyorum, yalnız kaldığında,
Kanatlarının yokluğunu farkeder
Bu yüzden mirası hüzündür gidenlerin.
Her gece kabustan uyanıp
Suluyorum solan yüreğimi
Keman sesleri çınlıyor her seferinde beynimde
Sanki üstad elindeki arșeyi kalbime sürtüyor
Her melodi bir hüzün, her eser bir ömür halini alıyor..
Hüzün damlıyor üzerime her seferinde
Adını hüzün koyduğum gözyaşlarım düştü bugün acı dolu şiir defterime..
Perdelerde..
Neyse işte böyle
Hüzünlerle örttüm üzerimi
Hüzün dolu bir of çektim içime
Şiir penceremin önünde
Mirasını bırakanları izledim.
Gündüzüm girdap oldu
Hüzün gecem.