Yalnız Kaldı Benim Anam

Anam, anam güzel anam,
Gün görmüş, geçirmiş anam.
Şimdi köydeki evinde:
Yalnız kalan benim anam.

Herkes imrenirdi sana.
Kah istanbul, kah ankara.
Şimdi kaldın uzaklara,
Yalnız kalan benim anam..

Evlatlar çok, torunlar çok.
Şu an yanında kimse yok.
Su istersen verecek yok.
Yalnız kaldın benim anam.

Köyedeki evler yan,yana:
Babam yatar mezarına.
Şaban, Asım var yanına.
Yalnız kalan benim anam.

Anamın gözleri yaşlı:
Ağlar Asım, Şaban diye.
Evden bakar mezarlığa.
Yalnız kaldı benim anam.

Her odadan ses gelirdi.
Neşe ve şenlikler var idi.
Evlerimiz ıssız kaldı.
Yalnız kaldı benim anam.

Ne varlıkta sevinmeli,
Ne yoklukta üzülmeli.
Ararız eski günleri.
Yalnız kaldı benim anam.

Ne güzel günlerin vardı:
Etrafın çocuk kaynardı.
Birer,birer hepsi gitti.
Yalnız kaldı benim anam.

Gece ve gündüz çalıştın.
Sırtında taşlar taşıdın.
Bunca çocuklar büyüttün.
Yalnız kaldın benim anam.

Saltanatlar sona erer,
Gençliklerde elden gider.
Gün gelir kapanır gözler.
Yalnız kaldı benim anam.

Bunca evlatlar dağılmış;
Ankara ve istanbula.
Tek kızıda yok yanında:
Yalnız kaldı benim anam.

Kimbilir ne olacaktır:
Bizlerinde son halleri?
Günümüzde çok anayı:
Terk eylemiş evlatları...
27.11.2007 Almanya.