Yalnız Kalan Bir Zemheri Hikayesi

Yılların ağırlığı sırtında,
Mevsimliğinden soyunmuştur
Zemheri ayı.
Ellerinden,
Dışarı fışkıracak neredeyse
Damarları.
Teselli hakkı da yok;
Hicaz Taksim yapan kemandan.
Kışın orta yerinde,
Nereden çıktı bu gün güneş.
Acımasızca,
Derilerini yüzüyor zaman.

Geceler,
Paslı bir kerpeten.
Asırlık çınar ağacının
Bir bir söküyor dişlerini.
Ürkek yavru serçe kuşun,
Kalmadı ağlayacak yeri.
Gün, bir sürü yeminlerini göndermiş,
Dönmeyecek gibi.
Anlaşılan, çok süre var sabaha.
Karman çorman umutlarımın
İntiharları bitmiyor,
Delik deşik rüyalarımda…

(10 Haziran 2011-9.şiir kitabımdan)