Yalnız Kadın Şiiri - Neriman Binnur Uçar

Yıldızlar domur domur
Gecenin karanlığında.
Oysa...O kadın hüzünlü
Yalnız
Dertleriyle karılmış odasında.

Tekmil geceler korkutucu.
Çapraşık,yılgın duvarlar
Hoyratça gülümsüyor:
Ya diyorlar bir ağızdan,
Katıksız sofraları,soğuktan titriyenleri gördük.
İnce şiltelerde yatanlarla
Doğan günü karşıladık uykusuz.
İşsizlikten ceplerse büsbütün boş.

Bir hıçkırık düğümlendi boğaznda
Yumruk gibi.
Geceler daha da koyulaştı.
Baykuşlarda sevinç çığlık çığlığa.
Binbir duygular içinde yüzler
Yalım gibi uzadıkça uzuyor pencereden tavana,
Tavandan aya yıldızlara.
Köpek ulumaları gecenin sessizliğinde yankılanıyor.
O kadınınsa gözleri puslu
Kalbi kuş misali çırpıntıda.

Bu karanlığın ardından da gün doğacak diyor
Gizemli duvarlar mutlu yüzlerle yunacak
Bayram misali yamalı bedenleri yenilenecek.
Çocukların karınları tok,kuştüyü yataklarında düşlü.
Tatlı bir sevinçle titriyor kadın:
Gün doğacak diyor.
Yorgunluktan uyuşmuş duyguları debreşerek...27.01.1981-Ankara