Yalnız kaderde Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Ağlaşır anılar bana uzaktan
düşünüp dururum seni derinden
karanlık bir evren belirir yoktan
ay güneş yıldızlar kaybolur birden.

sonu acı biten bir masal gibi
sensizliğe ağlar öksüz akşamlar
yokluğunda çılgınca ürkütür beni
sonsuza uzayan kör karanlıklar.

severek ayrılık ölüm gibidir
hiçbir şifa bu yarayı onamaz
kara sevda bir kez yakmışsa eğer
ebediyen yürek bir daha yanmaz.

biliyorum istesek de kavuşamayız
geride kalan bir kaç hoş seda
ne nefretin ne aşkın acısı biter
sevip sevilene yalan dünyada.

aslında serapla oyalanmak bu
hakiki vuslat yalnız mahşerde
yaşarken çözülmez evrenin sırrı
ölünce açılır ilahi perde.

insan yaşadıkça düşer bin derde
hepsinden geriye kalan bir sızı
hızla geçen zaman gönül hırsızı
kim bilir asıl suç belki kaderde.