Yalnız İstanbul Şiiri - Mesutcan Tilmen

hüzünlü bir akşam üstü İstanbul da
duygular susmuş
göz kapaklarım yaşamaya küsmüş..
umutlara takılmış kirpiklerim
ellerim üşümüş
ayaklarım bitap
rüyalar girdabındayım
dayan yüreğim
kim bilir daha kaç kez
kandıracak tanrılar seni..

oysaki hala gözlerinin rengi var akşamlarda
ve dudaklarının tadı
yanan son sigaramda
bu baş dönmesi neden hala
bu aptal sarhoşluğu
neden dönüyor dünya durmadan
adımların karışmış caddelere
şu deniz kokusu saçların
bu çığlıklar senin gedil mi kalabalığı yaran
ve bu rüzgarlar dudakların değil mi

oysa ki biz hiç öpüşme dik seninle
ve bu yalnızlık benim istanbul da çırıl çıplak
fakat bu gözler senin gözlerin değil
yabancı ve korkak

10.10.2014 istanbul