Yalnız İnsanlar Fotoğrafhanesi

Kaldırımlar yankılanan seslerle sallanan bir kalbi mefkûre
Kaldırımlar üstünde düzgünce duran esrarengiz şekiller sonsuzlukta sallanan birer tezkire
Kaldırımlar civarında oynanan ıslık oyunları gökyüzüne kurban edilen bir teslimiyet
Kaldırımların üstündeki kediler acımasızlığa karşı duran bakışlarıyla açtılar önümü
İnsan yürürken sendeliyor sendeleyenler taşıyorlardı benliklerinde asabi ölümü
Yanık sesli simitçi bir türkü tutturmuştu akıp gidip zamanın âşinâlığına karşı
Sabahın aydınlığında geriniyor mahmurluğuyla yakutlarını yeni yeni açıyordu güzide çarşı
Çarşıdaki zaman diyalektiğinin içinde ilerlerken rastladım sonunda yalnız insanlar fotoğrafhanesine
Girdim içeri ışıkdan azade hafif bir oda çeşitli fotoğraf argümanları arasında duran benim sinem
Çok parlak arasında dolaştırılan fotoğraf makinelerin makinelerin deklanşörlerinde sevimli perspektifler
Bazen siluetler çok pespaye bazen çağa ayak uydurup kendini yakalayan hoş suretli hodgâm elitler
Arada değişen suretler gösterilen ruh buhranları sanki apansız bir suç işleyen bir giyotin mahkumu gibi bekleyişler
Aynadaki bekleyişler bizimle mütemadiyen konuşmakta geçen zamanın beyhudeliği konuşulmakta
Yalnız insanlar fotoğrafhanesinde sıkalganlığın timsalleri görülüyordu ayan beyan kartonların arasında
Güneş tam tepesine gelmişti Dünya'nın sıcaklık ışıklar rüzgarlarla beraber eziyetli yüzlere hafifçe vurdu
Bazıları fotoğraf çekimine başlamıştı muratları oldu bazıları içinde anlar bir saniyenin paradigmasında durdu
Aynadaki bekleyişlerin arasında yeni belirtiler ortaya çıkıyordu Ortodoks bakışların sıcak denizlerinde savrulan
Zaman mefhumu içinde parçalanan umutlar yeniden peyda olmuştu karanlıklardan aydınlığa râm olan son dönemeçte
Perspektifler güzelleşmiş boş kartonlar bile sevinç içinde sarsılmaya başlamışlardı durdukları yerlerde ettikleri temâşâlardan
Başlamıştı gündüzün son muzırlıkları solgun ışıklarının derinliklere ilerleyen dezenfektan ışıklarından
Yalnız insanlar fotoğrafhanesi yalnızlığını bile unutulmuştu bir zarf gibi atılan insancıl bakışlardan
Sonuna yaklaşılmıştı fotoğraf çekimlerinin kalpleri en kalabalık olan insanların bile yalnızlığı deklanşörün doğrultusunda
Gülüşmeler başladı istif bozularak çekilen ceremeli fotoğrafların son pozunda tün anlara yapışarak
Sonsuzluklar başladı son anların can yakıcı sürüklenilen yerlerden bile sürüklenen bakışlarına sakince bakarak
Yalnız insanlar fotoğrafhanesi benim yalnızlığımın bile yalnızlığını unutarak kendinden geçti kısa bir süre......