Yalnız İnsan’ın Gözünden Yalnızlık

Gece zifiri karanlık
Sokak lambasıda anlamaz halimden
Kör değiller
Lakin görmüyorlar beni
Şükürsüz insanlar
Kıymet bilmediniz
Üstüne basıp geçtiğiniz
Bir kaldırım taşı kadar yalnızım bugün.
Bilmukabele
Gözlerim doluyor
Hasretim
İçi boş
Dolmamış,
Dolduramadığım,
Duvarda asılı çerçeve
Pas tutmuş,
Bir hayli yorgun
Ardından
Kapılar üzerime kilitli
Vurdumduymaz insanlar
İşlerine gelmedi
Durmadım,
Yürüdüm
Ve
Bir umut besledim içimde
Şimdi bir vaveyla
Dedim
Sesimi duyan var mı?
Nefes alıyorum
Bir koku
Demir kokusu
Ne acıdır ki
Demir kokusu
Sarmıyor etrafı
Bir tek ben duyuyorum
Derinden hissediyorum
İzin yok
Paylaşamadığım yalnızlık
Karnın gurulduyor
Acıkmışsın belli ki
Derinlerde,
Dalgalı,
Mavi bir deniz
O da kandırıyor beni
Yüzmeyi biliyorum
Kıyıda çırpınıyorum
Söyle
Okyanus benim neyime?
Zira haddinden fazla yalnızlık.