Hayatın keşmekeşliği ve dikenli yollarında
Yalın ayak yürüyor, yorgun argın bedenim
Zamana yenildi, soluk alamıyor, viran oldu
Kimseler anlamıyor halinden, yalnız bedenim
Bu ömür su, içen içtikçe kanıyor
Doydum dediğinde usulce yaraları kanıyor
Mutluluk; en acı günün tatili
Yazık ki insan iki gülüşü huzur sanıyor
Efkara itildi uçurumun kenarından zihnim
Düştü ve hala düşmekte inceden fikrim
'Yardım et Ya Rab' her halimde zikrim
Boğulur boşlukta, masivada, yalnızlıkta beynim.
Kayıt Tarihi : 19.11.2008 22:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!