Yalnız Hayat Şiiri - Yasin Gençkol

Yalnız kaldım bu dünyada, bir garip yolcu,
Ne dost var, ne arkadaş, ne bir dert ortağı.
Yüreğimde bir hüzün, ruhumda bir yorgunluk,
Aradığım huzuru bulamıyorum bir türlü.

Evim sessiz, ıssız, duvarlar soğuk,
Her köşesi anılarla dolu, her ses tanıdık.
Geçmişe dönüyorum, anılar canlanıyor,
Gözlerim yaşarıyor, kalbim sızlıyor.

Arkadaşlarım nerede, dostlarım nerede?
Bir zamanlar ne kadar neşeliydik, ne kadar mutluyduk.
Şimdi hepsi gitti, geride kalan sadece ben,
Yalnız ve sessiz, bir gölge gibi.

Ailem nerede, sevdiklerim nerede?
Bir zamanlar ne kadar sıcak bir yuva vardı.
Şimdi hepsi gitti, geride kalan sadece ben,
Yalnız ve kederli, bir yaprak gibi savrulan.

Hayat bir oyunmuş, bir rüya imiş,
Anılar kalmış geriye, hüzün ve keder.
Yalnızlık sarmış her yanımı, nefes alamıyorum,
Ölümden başka kurtuluş yok bu yalnızlıktan.

Yarabbi, sen yardım et bana,
Bu yalnızlığı kaldır üzerimden, ver bana bir dost.
Doldur kalbimi sevgiyle, aydınlat ruhumu umutla,
Yalnızlıktan kurtar beni, ver bana bir hayat.