Yalnızlık kaderim mi? Uykusuz gecelerde,
Karanlıktan hiç korkmadım
Yalnızlıktan korktuğum kadar.
Üşüyorum sensiz bu soğuk akşamlarda,
Bırakma beni hiçbir zaman yalnız tek başıma.
Bir İstanbul seması sensizliği anlatıyor.
Issız ve derinden yalnızlığı anlatan kadın,
Yakışmıyor ikimize de bu sessiz bekleyiş.
Köşe bir kaldırım kenarında, usulca ağlıyorum.
Ne gelen var ne giden, yalnız seni bekliyorum
Mahrum etme, aldığım her nefesi seninle harcamaktan.
Seninle alıp vermekten, hayatın tadını
Uzun bir merdiven iner gibi,
Her gün gidiyor sevdamın ömrü.
Yalnızlıktan mı bilmiyorum?
Suretin yansıdı yine gölgeme.
Yalnızlığı anlatıyor ben anlamak istemesem de.
Kayıt Tarihi : 4.6.2016 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!