.Yalnız Geceler Şiiri - Ahmet Alptekin

Güneş batınca başlar bende hüzün,
Anlatması zor bunu hecelerin.
Gece saklanan yüzüdür gündüzün,
Bense yalnız çocuğu gecelerin.

Ne bir ses, ne bir fısıltı, ne de yar,
Kâbus gibi çöker birden sağırlık.
Gözlerimin kaybettiği bir şey var,
Düşmüş kapaklarındaki ağırlık.

Başımın altında duran taş mı ne?
Nedir çektiklerim yeter sizlerden.
Mızraklar saplanır sanki beynime,
Suret çizilir tavanda izlerden.

Küçük penceremde bekler sabahı,
Pınarı kurumuş yorgun gözlerim.
Söyleyin beni tutan kimin ahı,
Gecelerle karıştı gündüzlerim.

Vakte meydan okuyan saatlerin,
Kafamda balyoz gibi tik takları,
Kahreder beni yalnız gecelerin,
Uykusuz, boş ve soğuk yatakları.

Ahmet ALPTEKİN