Gecelerin sakladığı yalnızlığım,
Yılların yıprattığı aciz bedenimi buldu.
Aldığım nefes artık hiç, yürüdüğüm yol yok.
Ölüm kadar sessiz olan zihnim,
Sina'nın bütün kuraklığına sahip çıktı.
Baktığım gözler artık vaha, kader çizgim yok.
Nil kadar uzun ve nazlıydı sözlerim,
Yemen'den esen bir meltemle kül oldu.
Bitmeyen kabuslar artık bitti, hayal kırıklığım yok.
Hissediyorum varlığımı ve ayakta duran bedenimi.
Görüyorum büyük şehirler kuran yüreğimi.
Biliyorum, ben yaşarken ölüyorum.
Hakan Baş 2Kayıt Tarihi : 12.5.2019 12:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hakan Baş 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/05/12/yalniz-geceler-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!