Yalnız gece Şiiri - Yakup Öztürk

Cereyan direkleri,sanki birer zebani,
Her köşe başında,gözlüyorlar yolumu,
Kara bir gölge gibi,dev evlerin mekanı,
Ay bir nefeste,söndürdü kanlı mumumu

Kara bulutlarla kaplı,girdiğim her sokak
Rüzgar arkamdan koşan,bin atlı süvari
Bir ben kaldım karanlığın koynun da ahmak
Koca evler dev gibi,üstüme kapandı sokak,

Ben karanlık gecelerin,en fakir efendisi,
Ben bu köhne gecelerin,belki son yolcusuyum,
Bir cerahat topu var,belki gecenin kendisi,
Belki de ben gecelerin,kara kefenli yolcusuyum