Yalnız gece Şiiri - Salih Kızılpınar

Gecenin yarısı bak, sigaramda tükendi.
Kadehimde son yudum, içimde bir ürperti,
İtmeyen bir azap var, şu karanlık gecede,
Aralanmak bilmiyor karanlığın perdesi.

Kaybolmuş gibiyim bak, sigara dumanında,
Yapa yalnız yaşarım şu dağınık odada,
Alışmışım yıllardır, bu derde katlanmaya,
Böyle kaç yıl kim bilir mahkumum yaşamaya.

Azrail misalidir ıstıraplı şu geçe,
İçimdeki elemim okunurken çehremde,
Aralanıp karınlık dönse sabaha gece,
İntikal eder bu dert son nefese ecele.

Neşelensem gün boyu, kapanmasa şu ağzım,
Gün döner akşam olur, başlar içimde sancım,
Yalnızlık makamından başlar çalmaya sazım,
Alnıma yazılmış bu değişmez kara yazım.

İçimden geçendir bu kağıda düşen gerçek,
Şu günlük hayatımda perdelenirken gerçek,
Ben sarhoşum dedimse sanman ki içtiğimden,
Ben dertlerden sarhoşum beni görmez mi felek.