Yalnız Ev Şiiri - Sinan Öztürk

En yalnız evi sensin dünyanın
içindeki şehirlere sığmayansa benim
benim toprağım budur, demişim
gülüm, dalım, papatyam...
pazarlıksız sevmişim ben seni
sevmişim yanık yanık türkü kokan tenini
gidenim sensin
gelenim sen
umudum, baharım, özlemim sen
unuttum sanma!
ülkem özlemindir
ve ben hala mültecinim
yüreğine sığınmışım üşüyorum
bu bahar havası üşütmez deme
bilirim bahanemdir:
ellerine ulaşmak içindir titremesi ellerimin.