YALNIZ EKMEK PARASI
Gece gurbete gebe göğü delecek avaz
Istıraplar sızarken yıldızların gözünden.
Son kalan nefesi de kesecek zalim ayaz
Uzaklara düşecek ayrılıp can özünden.
İşte yine buluttan gurbet düştü bu gece
Kor ateşle dağlanır kalpte hicran yarası
Nasıl çözülür bilmem yaşam adlı bilmece
Duyulur tiz narası “Yalnız ekmek parası”
Karanfil kokar birden yalnızlıkların rengi
Gecenin esintisi gözlerden hüzün sağar.
Gürültü olur kalmaz türkülerin ahengi
Asılan tebessümler dudaktan yere yağar.
Bir yetim edasıyla sema denize ağlar
Elinde bir valizle yaşamın maskarası
Oyunda çırpınırken sefil figüran sağlar
Haykırır fukarası “Yalnız ekmek parası.”
Belki bir güzel vardır belki anne düşlerde
Belki de kaval sesi sürükleyen dağlara.
Belki bir gül goncası dileği gülüşlerde
Kavuşamaz gurbetçi takılarak ağlara.
Seneler akıp gider kim bilir kaç kar iner
Yoksul evin üstüne belki bulut karası
Yürek yakan bu acı artık ölünce diner
Demenin tam sırası “Yalnız ekmek parası”
AFET KIRAT – 06.05.2008
Kayıt Tarihi : 7.5.2008 09:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (37)