EZGİye...
20 yaşında bir kız... önce samimiyeti/sonra hayat akan gözleri ve nihâyet sedef dişleri ile evete avet diyen Kız Kulesi kadar güzel kıza... Kadıköy-Beşiktaş arası 20 dakikada bir memâta hayat veren kıza...
Sanırım yalnız kelimelere imân ettim ben
And olsun dönen göğe çatlayan toprağa
Bir esrik kâfiyesinde attı kalbim Yunusun
ve sâkinleştiği zaman geceye
Ol dem ki şafak atar beynimde
bir ideler evrenidir edebiyat
dikeni delmeye çalışan gül
bu karanlıklarda...
hep bir başına, çağrılar içinde sonsuz.
geniş zaman içinde
milyarlarla bir
cehennem gibi yalnız
damlar kaleminden mürekkep
kâlü belâdan beri.
ölmedi ölmüyor ölmeyecek
edebiyat!
maddeye güdümlü kıllı eller
tutup ümüğünden aşkı
son harfi şehid edene kadar
kalacak!
Itrı kalplerde pâyidâr...
24 Mayıs 2012
Hüseyin Bülent OskayKayıt Tarihi : 24.5.2012 22:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!