Büyük aşık FUZULİ’nin ruhuna ithaf olunur.
‘Ne yanar kimse bana, ateş-i dilden özge,
Ne açar kimse kapım, bad-ı sabadan gayrı’
Önemli değildir, kapımı kimse açmasın.
Yeter ki, içimdeki mutluluk hiç kaçmasın.
İsterse sevgilim, aşk odumuzu yakmasın.
Yeter ki, beynimde ona şimşekler çakmasın.
İsterse ki, bütün zalimler birlikte gelsin.
Kadere iman etmişim, bunu herkes bilsin.
Modern köle olsak da beton kafeslerde,
Büyük huzur alırız, sağlıklı nefeslerde.
İsterse havalar en berbat şekilde olsun,
Benim havamda içime mutluluklar dolsun.
Boş ver kafana asla takma gereksiz şeyi,
Kendi sarayının hem hanımı ol, hem beyi.
İsterse ki, babam bile yüzüme bakmasın,
Yeter ki gözyaşlarım şırıl şırıl akmasın.
Acımayın bana, kimsesiz yalnız değilim.
Ey Allah’ım aşkınla secdelere eğilim.
11.01.2007
Tarık TorunKayıt Tarihi : 11.1.2007 16:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!