Yalnız Çoban Şiiri - Mehmet Çağdaş Küçük ...

Bir çoban Toroslarda İbrahim
Zayıf,ince,uzun…
Uzun bir yol tutar sürüsüyle
Kara renk davarlar katar önüne
Körpeler doğar dağın soğuk gölgesinde
Bir evlat gibi kucaklar kara körpeyi,İbrahim.

Bir çoban Toroslarda İbrahim
Dudağında yeni sarılmış bir sigara
Tabakasında dolu Bitlis tütünü
Acı bir türkü gibi dolar içine duman duman
Selam verir sigara tutan eliyle
İnceden bir kül savrulur sürünün üstüne
Kül gibi savrulur Toroslarda bir çoban
Bu külün varlığından farksızdır varlığı
Yaşadığını bir dağlar bilir
Bir de davarları
Kırk davarın kırkı da anlar dertliyse
Kırk yaşında kırk davardır tesellisi.

Bir çoban Toroslarda İbrahim
Belinde azık torbası
Elinde keskininden bir tahra…
Dilini bilir sürüsünün
Davarları da onun dilini…
Beraber ıslanırlar dağdan kopan yağmurda
Aynı kaya kovuğuna atarlar yorgun bedenlerini
Sel olup akarlar dağdan,yılan gibi kıvrılan yola.

Bir çoban Toroslarda İbrahim
Yüzü buruş buruş
Elleri kararmış,çatlak
Ayağında yamalı kara lastik
Gürüldeyen hayatın kenarına kaçmış.
İnsan sürülerini bilmez o
Bu yüzden masumdur dağdaki bir ağaç kadar
Sınıf bilmez o
Sürüsünün her davarı eşittir gözünde
Çok süt vereni asla kayırmaz
Bilir ki o nimet Allah’tandır
Bu dağlarda ömür tüketişi yaradandandır.

Bir çoban Toroslarda
Kıvrımlı bir yolda yitip gider
Dişsiz ağzında kirletilmemiş bir tebessüm
Günaha bulanmamış gözleriyle
Günahkâr gözlerini süzer gider
Kıvrım kıvrım yollarda
Sürüsüne seni bile katar gider.
07.02.2010
Antalya/Gazipaşa/Ilıcaköyü