Yalnız Çoban Şiiri - İkram Gökhan Akcebe

Şu an, seninle başbaşayız Yalnız Çoban!
Dinliyoruz, anlat bize bozulmamış hislerini
Senin ayağının altına serilmiş olan taşlara,
Bizler niçin, sıkıştırdık baş ve gövdelerimizi?

Bizler kadar yalnız mısın Yalnız Çoban?
Sessizken bile, duyamıyoruz iç sesimizi!
Söyle neden, dışımızda olup bitenlerin,
Bir merakla, okumaya çalışıyoruz niyetlerini?

Üstünde gök, altında yer, Yalnız Çoban,
Kurtlar kapmasın diye, gözlerin koyunlarda,
Şöhretimiz, neslimiz biz öldükten sonra da devam etsin diye,
Bizim aklımızda, binbir tilki, binbir hinlik var,

Şu dağın arkasına sürünü taşı desem sana!
Soracaksın bana, orada sürüm için neler var?
Anlayamıyorum Yalnız Çoban, sen söylesene,
Şu ölümlü dünyanın, göremediğimiz ardında,
Sadece dünyasını düşünenler için neler var?