Yalnız Cengavere... Şiiri - Ediz Karaoğlu

Sana unut diyen yok ki yalnız cengaver,
Bir mayıs meltemiyle çıkagelen bu sevdayı,
Ve ellerini en son tuttuğun o naçiz anı,
Bir daha olamayacağını bilsen bile,
Kim dedi vazgeç sevmekten diye yalnız cengaver?
Unutmak, kaçmanın gerekliliğidir,
Kaçmak sana yakışır mı hiç, söyle,
Bırak kalbinin en önemli köşesinde,
'Seni sensiz sevdim' diyen o haine inat,
Bir kez daha, bir kez daha, bir kez daha,
Onu esas kimin ölesiye sevdiğini hapset,
Ve artık ne o bilsin bu gerçeği,
Ne de bir Bostancı akşamında kimi beklediğini,
Geçmişin izlerini içine kazıyarak,
Gündüzünü gecene katarak sev ve vazgeçme...
Vazgeçmek, korkunun ta kendisidir,
Sana korkmak yakışır mı, söyle,
Sen ki onu sevmekten korkmadın hiçbir zaman,
Seni istemediğini söylediğinde, kaçmadın,
En gözü yaşlı anlarında omzunu ona destek yaptın,
Kimden korkacaksın, kimden, söyle,
Vazgeçme...
O bilmesin, tamam, hissetmesin,
İsmini her duyduğunda 'mahur bestelerde',
Bir tevbe çekip içinden şöyle içtenlikle,
'Vazgeçmeyeceğim senden' de,
Vazgeçme,
Olur mu yalnız cengaver?
Vazgeçme...
19.Ekim.2001
Saat: 00: 05
İstanbul