Yalnız çam Şiiri - Ahmet Başyiğit

Penceremden gördüğüm şu çam,
Benim gibi yalnız ne zaman baksam.
Bir fidan vardı filizlenen yanı başında
Ne çok sevinmişti yalnız çam aklınca.
Bir sabah rüzgarın savurduğu küller
Fidanın külleri değil çamın yüreğiydi.
Çamın kaç yıllık hasretini almıştı alevler,
Alevlerin ona da ulaşması tek dileğiydi.
Yeis belki de yalnızlıktan daha acıydı,
Belliydi her halinden yeşilleri sararmıştı.
Belki de bir intihar çabasıydı,
Kurtuluşu ölümde sanmıştı.
Ama ölen fidan için yaşamalıydı
Fidanın katillerinden intikam alınmalıydı,
Daha bir yeşilce, kışın bile.
Yalnız çam hala yalnız yok bir eşi
Ama sürüyor, sürecek yeşil eylemi.