YALNIZ ÇAM
Pazar önü yaylasının yeliyle,
Demek bana haber saldın yalnız çam.
Yaylacılar göç edince köyüne,
Sen yine kendinle kaldın yalnız çam.
Sende saklı nice sevinç, sızılar,
Gövdene oyulmuş şekil, yazılar,
Gecelerde yoldaşındır kuzular,
Kaç sürüye ıslık çaldın yalnız çam?
Kimileri geldi seni dinledi,
Seninle konuştu, sana ünledi,
Yaslandı, ah çekti, derin inledi,
Nicesinin derdin aldın yalnız çam.
Kimse senin anlamadı özünü,
İftiralar sel eyledi gözünü,
Gövden gibi doğru dedin sözünü,
O sebeple yalnız oldun yalnız çam.
Geçin a güzeller önünden geçin,
Bu küskün ağacın gönlünü açın,
Ferhat Şirin için, sense su için,
Köklerinle dağı deldin yalnız çam.
Gövdene petekler takarken arı,
Başını görüyor Bartlı Pınar’ı,
Doğum yerin zaten yolun kenarı,
Sanmasınlar yola geldin yalnız çam
Ataroğlu’m nice kullar konuştu,
Yapraklar konuştu, dallar konuştu,
Seninle söyleştik, teller konuştu,
Bu ilhamı nerden doldun yalnız çam?
Kayıt Tarihi : 23.1.2009 14:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılar gönderiyorum başarılar dilerim
hüseyin yanmaz
TÜM YORUMLAR (1)