Yalnız Çağ Şiiri - İhsan Kurt

Küfür yumakları yüklü iken ensesinde
Bir neşeli kahkaha insanlığın sesinde
Gülleri unutmuş, çarklar kokar nefesinde
Caz mı çalınır tam ortasında yasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Susanlar hatada, konuşanın dili uzun
Süflilikler dolaşır içinde çağdaş tozun
Sunulan tezler çürük, beyni yok antitezin
Üste çıkılsa da üstün altındasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Dönen dolaplar eksi beyinlerin eseri
Kafalardaki maytap beyinlerden serseri
Şimdi sürünmenin mantığıdır alın teri
Haksızlıkta da tarafsız kalmaktasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Parya düşüncelerden fikirler beklenmekte
Kul hakkı aşırandan zikirler beklenmekte
Kanını emmek için fakirler beklenmekte
Makamlar esiri olmuş, o şûh sesin
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Gör ki riyâ ilim olmuş 'arriyzim' adıyla
Yaşamak kolaylaştı 'çifte standart' tadıyla
Mazlumlar suçlandı çıkardığı feryadıyla
'Bana necilik'le vebal almaktasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

En lüks sofralarda insan etleri yenmekte
Yine de yamyamlıklara çağ dışı denmekte
Mideler iştahla açık, dişler bilenmekte
Bırak iltifatlar salonlarda kalsın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Mutluluklar parklarda hazânı yaşamakta
Ay bulutta, güneş doğduğuna şaşırmakta
Nefsler tetiklerde değil, tetikler parmakta
Artık çiçekler asitle sulanmasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Çirkinlikler önde güzellikle yarışmakta
Bu çağda kavramlar birbirine karışmakta
Suçlu iğne deliğinden bile sıvışmakta
Zihniyet 'bana yok' onda da olmasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?

Nasıl bir gariplik köşe başlarında ağlar
Balıkçılar oturmuş karada balık avlar
Burada tümsekler çukur, çukur olmuş dağlar
Çoğunluk hayranı bu çağdaş kafesin
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?