Yalnız bırakın münzevi man

Beni özgürlüğümle yalnız bırakın,
Gönüllere sahte gülücükler ediyor akın,
Hüzün doldu yüreğime özgür bırakın,
Bir fotoda hapis ediyorlar bizi mahkum kaldık..

Dostlarımın sert sözleri etti kulağımda yankı,
En üst raflarda saf alıyor yansımayacak anı,
Rayhana kokan hayatımı ne anlatacak bir dörtlük nede bir yazı,
Sükut nöbetinde o münzevi adam alacak eline sazı..

Simalar tanıdıktı dostların silleyi yiyince bu kötümser çocuk,
Kötü hatıralar içinde saklı cevaplara suskunluk,
Muhabbeti yarım kalır her seferde ilki çirkeflik ikincisi mahcupluk,
Iki dost vardı kalabalık içinde yalnız bir oda içinde siması soluk..

Pişman olacaksın adı geçtiğinde ettiğin her kelamda,
Göz yolda burun kafta akıl firarda,
Ömür boş bir sermaye geçiyor israfça,
Ahmakça edilen laflara gözler akıttı yaş damlalarca..

Ayyuka çıktı kötü huylu düş günahları,
Kirletiyor temiz kalan sevapları,
Gözyaşlarımız tenimizi ıslak bıraktı,
Kötümser olduk tenimiz çölden Iraktı..