Yalnız Bir Kadın Şiiri - Sibel Öner

YALNIZ BİR KADIN


Bu akşam sokaklarda yapayalnız dolaştım.
Görenler 'yalnız bir kadın'diyordu.
İçim nasılda kalabalıktı,kimse bilmiyordu.
Buz gibi bir ayaz yüzümü kesiyordu.
Saçlarımı sert rüzgarlar savuruyordu.
Erkekler gelip geçiyordu yanımdan
Evde kadınları bekliyordu.
Ve kadınlar,aceleci telaşlı
Örtük perdelerin arkasında
Akşamı bekliyorlardı.
Ya ayna karşısında
Ya ocak başında
Bir ben beklemiyordum kimseyi
Yemek yapsamda olurdu,yapmasamda
Çarşafım ütüsüz olsa ne farkeder?
Kimse bilmez saçlarımı taramadığımı
Bu akşam sokaklarda yapayalnız dolaştım.
Gençliğim cilveli nazlı,
Bir dul olmuş,yoluma bağdaş kurmuş oturmuştu.
'Çekil git'diyordum,çekilmiyordu.
Tutkularım saçımı çekiyordu arkamdan
Kimse görmüyordu.
Bu akşam sokaklarda yapayalnız dolaştım.
Sokaklar yalnızlık şarkıları söylüyordu.
Ve eteklerim dizlerimi yapışıyordu.
Ama zaten kimse beni kıskanmıyordu.
Benim bu şehirde beklediğim kimse yok.
Kimse yok gösterecek oturup da süslensem.
Bir sevgilimde yok ellerimi ısıtacak
Öbür şehirde de yok.
Hiçbir şehirde yok.
Bu akşam sokaklarda yapayalnız dolaştım.
Ellerim çok üşümüştü kimse ısıtmıyordu.
Görenler 'yalnız bir kadın'diyordu.
İçim nasılda kalabalıktı,kimse bilmiyordu.

Sibel ÖNER