sanki yurdunu terk etmiş yıldızlar
sürgün bir kentin akıbetine uğramış gökyüzü
bir sebep ki
tek damla uyku çekmiyor canım
karanlığın göbeğinde güne terk olmuş gözlerinin rengindeyim
kahverengi bir yalnızlık tuvalidir bu
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
