Bir zamanlar bu eller,
Şefkatle sarardı evlatlarını,
Şimdi titrek, çatlamış ve yalnız,
Tutup da sığınacak bir omuz arar, ama yok.
Pencere kenarında beklerim hala,
Belki bir ses, belki bir ayak sesi duyarım diye.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta