Yalnız Bir Adam Şiiri - Reyhan Karayel

Bakışlarınızdaki zerafet davranışlarınızda letafet ardından bütün gizleri bir bir dökülüyor içime. Kibarlık asaletten gelir benimkisi de adaletten. Herkese insan olarak değer verip saygı duymak sevmek gerek yaradandan ötürü. Farklılıklarımızı zapt edemeyeceğimize göre hoş görmek. Hatalarıyla hor göreceğimize hiç görmemek ;iyi yönlerine odaklanmak gerek. Sen ki güzel adam böyleydin işte. Nereden geliyor bu güzellik yüzünden mi, ilminden mi, ahlakından mı yoksa dünyalığına verdiğine teminatından mı yoksa kendine güven mi senin gibi mükemmel krallığını raylarına oturup gösteren tren her istasyon da farklı bir bakış açısını kazanan bir adam göremedim. Oysaki gördüğün şeyler hiç iç açıcı şeyler değil. Ayrılıklar, dilenmeler vs.
Yalnız kalmış evlerde yaşayan küçük yumurcaklar arkasında elini önlüğüne silen bulaşığını yeni bitirmiş bir anne. Belki de bu mahalle aralarında çıkmaz sokaklardan günde iki kere geç çıkıyorsun. Herkesin ilgisini çekiyorsun muktedil. Evin içine girince başlıyorsun gömleği yırtarcasına düğmeleri çıkarmaya çorabı pimi çekmişçesine atmaya. Hemen banyoya giriyorsun kendine geliyorsun naralar atıyorsun. Fabrika ayarlarına geri dönüş ve sahici sen bunun rahatlığını yaşarken içinde birikenleri boşaltıyorsun.