Yalnız Ben Kaldım Mecnun

anlatılmaz ancak yaşanır iklimine göçtüm
aşkı ,göz yaşlarınla ıslattığım nadaslarındayım
beni benden çalan sendin
Şimdi ne adın, ben kaldı
Şimdi, seni hep isteme hazanındayım
şimdi seni hep bekleme şafağındayım
istemesem de yapraklar dökülür içimden
kapatmıyor yaralarımı
eskiz mecnun çöllere meftun
başkası şiirlerde kaldı
yeni mecnun yalnız benim
yeni bir Leyla çıkmaz biliyorum
senin kabrin de yok, Leyla ruhun da yok
yalnız bir yalnızsın

dem,yüreğimi olağanüstü şifrelerine atıyor
bir susuş öpüyor yaramı
bir koşuş atıyor kabuklarımı
bir içsel huzur topluyor beni senden

gurur leğeninde yıkanmıyor kavuşmalar
beklemenin bebeği olarak kirlendim başka tenlerde
sevmenin çocuğu olarak büyüdüm başka benlerde
acının can küresi olarak çizildim başka hayatlarda
senli huzur caddelerini temizledim başka huylarda
gelebilmen için tılsımların iksirinde izlendim soylarında
göz yaşı barajının anahtarını kaybettim imkansızlığın sofalarında
seni aradım senden
kendimi aradım senden

kimsesiz bir aşk peygamberiyim
kimliksiz bir neslin yaşamalıklarındadır asam
seni senden istemem tek yasam
bir arayış risalesindedir yaşam piramadim
aşk değil
sana değil
asıl kendime aşksızlık muhaciriyim
göç başladı aşk ile sen arasında
çölden,gölden, ıraklardan geçtim
ders aldım,dersin dersinden
söz aldım, sözün özünden
aşk aldım, aşkın közünden
sen aldım, senin huyundan
dedim ya yalnız ben kaldım yeni mecnun