Denizlerin beni dolgun dalgalarla boğması gibiydi yalnızlık
Sürüklediği gibi liman kıyılarına vurmasıydı
Canımı yakması gibiydi beni
Bizsiz acımasızca insanların üzerine
Parça parça sıçratmasıydı yalnızlık
Sessizliğimi koruyordum dört duvar aralarında
Konuşamadıklarım vardı
Ağlarken dudaklarımın titremesi
Masum ve korkulu bakışlarımın arasında
Binbir sebeple durmaksızın akan gözyaşlarım vardı
Ben duvarlara vurarak kanattığım avuç içlerimi
Dizime kapanmış başımın üzerine koyduğumda anladım gittiğini
n.b
Kayıt Tarihi : 2.1.2014 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!