Yalnız Başkanlar Şiiri - Kaan Ali Kolcuoğlu

Konuş dedi makam adamı
“üç kelime hakkın var!”
Konuş dedi, üç kelime...

Dil suskun
Derdinden mustarip
Açım... Aç... Açlık...

Anlatmak yoktu öyle uzun uzun
Ağdalı cümleler pelesenk olmuş dillere
Minnetsiz yüzlerde
Vakit darlığı
Makam kaygısı
Üstten bir bıyık altıcılığı

Tasalı bir telaştır “oda adamı” olmak
Koltuk hep benim tutkulu, vermem bir başkasına

Gelir geçerli evrak imzacılığı
Gün bitene, devran dönene...

Yalnız başkanlar görüyorum bu günlerde makamsız
Şehir onlara yabancı
Onlar şehre kırgın / küskün
Tek tük tanıdık sima, dil alışkanlığı
Başkanım nasılsınız?

Günlerden oysa dün:

Bir yığın koruma ordusu
Bir yığın dinleme istifi
Bir yığın teşrifatçı
Bir yığın şakşakçı

Bir yığın kapı bekçisi
İş beklentici
Borç istemeci
İmzacı, akraba, eş, dost

Bir yığın
Yığınlar
Yığınlıklar

Bir... İki... Üç...

Tek tük... Tek tük...
Tek... Tük...
Tek...
Tük...