Kararan gecemi aydınlatmaz oldu gözyaşlarım. için için sevdiğim papatyalar solmuştu umut ilkbaharlarımda. Cümle alem beyhude şeylerle harcarlarken hayat denen bu hediyeyi, ben senin ufkunda batan güneşi özler oldum ey zülfüne yandığım mübarek sevgili. Dar ağacına asıldı gözümün feri. yalnız başına ölüp gitti ufuksuz umutlarım yalnız başına...........
Nejdet KurnazKayıt Tarihi : 14.5.2013 11:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!