Bir kahve sabahın vaktinde
Topuzlu ve dövmeli kadın
Yol üstünde
Bastonlu dayılar
Yalnız başına
Sen her akşam yanı başımda
Uzakta ve ulaşılmaz
Ben her gece yalnız başıma
Anlaşılmaz ve uslanmaz
Çareler yavaş yavaş tükeniyor
Sen her gün uzaklaşıyor
Ben ise bitiyorum
Arkasını dönüp iki kez bakan
Çaresizler gibiyim
Telefonla konuşan kadınlara
İmreniyorum
Sana dokunamamayı kıskanıyorum..
Kayıt Tarihi : 11.3.2024 22:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!