Yalnız Atan Bir Kalbin Sesi

Aslında bu kalp sen sen, diye diye atar da
İşitmez fani dünyanın aciz varlıkları
Dağlar taşlar inler senin ihtişamından
Hiç bir şey dindiremez ırmakların gözyaşlarını.

Dingin ve ölgün bir ekim akşamıydı zaman
Deniz sakin dalgalarla karşılıyordu senin gelişini
Martılar zaten biliyordu aşkın sonsuzluk bestesini
İda'nın eteklerinde tüllenen akşam güneşi
Ne kadar da masum bakıyordu yeşil gözlerine
Kuşlar bile inanmıştı senin billur sözlerine.

Bu akşam, içinde sen olan masum bir kuş sevda taşıyor
Ormanın dehlizlerinden evrenin derinliklerine
Şehrin ışıkları aydınlatamaz aşksız hayatın karanlığını
Yalnız atan bir kalbin sesini işitiyorum uzaklardan
Mecalsiz yaprakların ızdırabı elbette hazandan.

Yıllardır beklediğim andı, aşkı özlediğim ahu gözlerin
Bir melek gibi süzülüverdi bulutlardan guruba hayalin
Ruhundan bir nehir akıyor gecenin serin derinliklerine
Derken, maziye bıraktığın duyguların karışıverdi geceye
Ben ise, mehtaba bakarak birşeyler söylerken kendi kendime
Ay'ın halelerinden aşka davet eden içimdeki ses sendin.

İbrahim Yılmaz

Akçay - 16 Ekim2016