Yalnız Aşk Şiiri - Ahmet Özyılmaz

hep, güneş gören pencere önlerine hasret
gölgede tutulan çiçekler gibi yalnız aşk.

kaçan son otobüsün ardından bakar gibi,
yabancı bir terminalde ürkek ve kederli,
eski dostlar görmeyi umar gibi, yalnız aşk.

sonbaharda sürüsünü yitirmiş kuş kadar
sahipsiz ve şaşkın, her an usul usul kanar,
kasım akşamlarına yağarken kar, yalnız aşk.

tutulmayan el öksüz, bakılmayan göz yalnız...
aşklar erken ölüyor, ayrılıklar zamansız.
mezarlıklar dolmuş diyorlar, ölen yalnız aşk.

18 Eylül 2005 Çeşme