Yalnız Akşamlar Şiiri - Mehmet Macit

zaman denen meçhulde,
silinirim aklından.
kalbinde saklı sırlar, küflenir yavaş yavaş.
hece hece düşerim, sayfaların içinden.
anılar arasında, silik izlerim kalır.
ayın şavkı yansırken suların üzerine,
hazzına doyulmayan mehtabın seyrindesin.
duyguların hüznünde yaş dolar gözlerine.
Yürekteki sızınla derin bir ah çekersin,
yalnız akşamlarında…

hüzzam bir fasıl okşar kulaklarını,
dalgaların sesinde.
anılar, bir bir sıralanır mehtabın perdesine.
izlersin bu sahneyi, enginlere dalarak.
sızlayan bir yürek sesi, başrollerde oynaşır.
acı dolu bir hayat resmin karelerini süsler,
geçmiş zaman içinde.
yüzümü ararsan sahnenin deseninde,
yırtık bir resmin, kaybolmuş parçasıyım.
ne oyundayım,
nede, kanayan yüreğinde.

istemesen de bir gün,
unutacaksın beni.
ne derin bir hatıra bıraktım yüreğinde.
nede güzel bir umut, gözlerinin renginde.
uzun, sesiz sahilde, mehtaplı gecedeyim.
yüreğimin sesinde hüzünlü titremeler…
gözlerim arar seni.
sonsuzluğun resminde hayalini ararken,
duygular isyan eder, senli anılarıma.
dinmeyen gelgitlerin vurgunlarını yerim,
yalnız akşamlarımda.

Umutsuzluk ateşi sararken duyguları,
hüzün dolu yüreğim hicranları kusuyor.
dalgaları kıskanan hıçkırık nöbetinde,
hayallerim savrulur maviliğin içine.
yalnızlığı yaşarken sahilin kucağında,
sıcak bakışlarını yıldızlarda aradım.
aşkımı azat ettim mehtabın gizemine,
buruk bir veda ile el salladım engine.
artık rüyalar sensiz, düşler bile çaresiz.

keşkeler kaldı bana, senli hatıralardan.
birde,
sızlayan yüreğimle yalnız akşamlarım.

Mehmet Macit
15.06.2012