Yalnız Ağaç Şiiri - Özel Arabul

Sessizce uzar gider bu ağaçlar
Girer yavaşça bedenimize
İçimizden çekilen suyla
Ağız uçlarımızda, el ayamızda
Her öpüşte gül açan

Anlatma bana önce gözlerin
Vurmuş yüzüne yaprak gibi
Son nerede gördüysem seni
Toprak altında yürüyen kökler
Kımıldar yüreğin su çatlaması

Son nerede gördüysem seni
Durur orada akşamım, bir de dalların
Yalnızsan, ayırdıysan suda yüzcesini balığın
Gel hadi, değişmiş olsa da adın
Öyle yorgun, öyle eksiğim

Ateşe tuz serper gibi
Yağmura tohum tutar gibi yokluğun
Hüzün bir kayadır dip sularında
Zor olacak şimdi sevinci koymak
Çil basmış yüzüne günün