Yalnız Ağaç Şiiri - Mevcut Yalanız

ben bir yalnız ağacım;
dağ tepesinde, yol kenarında..
seni beklemekle geçer ömrüm..
yeni yetmeler çakılarıyla gövdeme kazarlar da
üç gün sürecek aşklarını..
siz bendeki sevdayı bir bilseniz derim..
allanıp pullanırım her mevsim,
çıkmak için karşına..
umrunda olmaz oysa…

ilk sen geçince başlarım tomurcuğa…
gölgeme gelirsin diye
bütün umutlarım..
sen şöyle bir bakıp geçersin oysa,
gözlerin değer dallarıma.
ve sen gidince başlar sonbahar
içimin hüznü vurur yapraklarıma..
ertelenir umutlarım
bir daha ki gelişine..
gelmezsin oysa..
kırılır kurur dallarım..
kurur köklerim
biter can suyum,ölürüm..
ve günlerden bir gün bir balta
iner ölü gövdeme..
iki yüzlü sevdalıları
şöminelerinde ısıtmak için.
oysa
ben senin sobanda yanmadığıma üzülürüm
isterim ki deniz kenarında bir kulüben olsun
ve de üç ayaklı sacdan bir soban.
varsın lime lime edilsin gövdem
yeter ki senin evinin duvarına dizilsin
her bir parçam..
oracıktan duyayım ayak seslerini
ve bahçeye salınarak inişini,..
kendi ellerinle at parçalarımı ateşe..
biraz tut elinde ateşten korkuma değil
belki daha uzun süre kalırım ellerinde..
balta yaralarına iyi bak,
adının üstüne gelmedikçe
devrilmemişimdir çünkü...
(25:07:2013)