Yalnız Adamın Serüveni Şiiri - Ahmet Tığlı

Gökyüzüne sessizce baktı
Yıldızlara uzandı
Bir an öylece kaldı
Derinlere daldı...
Ne çocuk ağlamalarını duydu
Ne köpek havlamalarını
Ne de ırmak çağlamalarını
Kulak taşımıyordu...
Kimbilir başka dünyalarda
Başka yalnızlıklarda
Evrenin göz çukurlarında
Işıktan gözlere dalıp
Gülücükler arıyordu.
Ne kozmik sadanın haykırışını
Ne de Tanrı'nın sesini duyabildi
Yalnız adam koskaca evrende
Yalnız duruyordu...
Ne dalgalara karşı durabildi
Ne esen yele eş olabildi
Şarkıları hiç dinlemedi
Türküleri ise anlamadı
Umudu başlamadan söndü
Yalnız adam,
Uzun bir yolculuğun sonunda
Geldiği yere döndü...

Ahmet TIĞLI 2.9.2004 (Sevgi Merdivenleri)