Yalnız bir adam tanırım
Çocuklarının biri Avrupa' da
Diğeri Amerika'da
Gelemiyorlar da kendileri yanına
Arkadaş olsun diye
Köpek almışlar babalarına
Bütün insanların dostluğu bitti de
Köpeğin arkadaşlığını mı
Son çare gördüler amca
Görüyorsun
Büyüttüklerinde yokmuş hiç vefa
Süremedin son günlerinde
Evlatlarınla sefa
Gelirlerse bir daha
Huzur evi görünür sana
Sarıl sevgiyle köpeğine
Şefkatle bas bağrına
Kızın oğlun niyetine
Hasret kaldın evlatlarını öpmeye
Razı oldun kaderine
Sakın üzülme ağlama
Hayvan deyip geçme
Ölsen bile...
Ayrılmaz yanından
Akıtır gözyaşlarını
Günlerce bekler başucunda
Belki vakit bulur gelir çocukların
Göç edince sonsuzluğa
Mirasını paylaşmaya
Yalandan ağlaşmaya
Kayıt Tarihi : 25.9.2017 23:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Oğlum var diye güvenme
Bir el kızı girmeyince
Dostum var diye güvenme
Başa bir iş gelmeyince
...
Revaî hep elden sayar
Demez ki oğlum kızım var
Daha onlar benden umar
Nedir halim bilmeyince
Molulu Aşık Revaî
*
Bazen insan hayıflanıyor.
Babalar bağban olduklarında herkes salkım salkım üzüm yer, ancak evlatlar olunca, babalara tane tane vermezler bile...
Maalesef yedir - içir, yürüt - büyüt, sonra da arkalarından baka kal.
Yine maalesef diyeceğim, evlatların makbul gördüklerine, çok kıymet bildiklerine (!) analar, babalar ses çıkarmazlar, adeta boyun büküp olanları kabullenmiş görünürler.
Eh!.
Bugün bana, yarın sana!..
Gerçek sadık dost bir köpek yerine, evlatlarınız da size iki adet alıverirler. Birini anaları, birini babaları gezdirir. Köpek gezdirme vesilesiyle de hareket etmiş olurlar ne de olsa.
Hayatın acı gerçeği...
*
Günün şiiri vesilesiyle siz değerli dostu gönülden kutluyorum.
Daim olun.
Sevgi, saygı ve selamlarımla değerli İnci Hanım.
biraz serzeniş biraz sogu kutlarım
................Mümkün değil
....................Biliyorum
........................Size hasret
.............................Gidiyorum
Kayar yılan günler akrep geceler
Engerek saatler ömür de biter
Uzaklarda mutlu olun eceler
Toprağa karışır özlemler yiter
Ölüm haberimi duyamazsınız
Kimseyi yerime koyamazsınız
Evlât ölçüsüne uyamazsınız
Sessiz ayrılığım sizlere yeter
Kimine geniş yer kimisine dar
Toprağın altında kesişir yollar
Huzuru Mahşerde hesabımız var
Allah’ın önünde dökülecek ter
Toprağı görmeye gelin arada
Tırnak izleriniz durur yarada
Dünyada yananlar yanmaz orada
Cehennem bedeni cennete iter
Aşk cehenneminde yaşadım zaten
Sönmedi yanıyor yüreğim ve ten
O/Nur/da kömüre dönüştü beden
Yeter kavrulduğum Allah’ım yeter
Yeter kavrulduğum Allah’ım yeter
Onur BİLGE
İyi hissetmiyordu
Hoş değildi durumu
Ne olusa olsunla
Kırmıştı gururunu
Onun en son arzusu
Görmekti torununu
Beş yıl önce görmüştü onu
Tavan arasından indirdi
Tahtadan bavulunu
Aldığı hediyeyle doldu bavulu
Gidip giydirecekti öpecekti onu
Ümitle başladı
Meşakkatli yolculuğu
Ovdu durdu dizini
Sonu gelmez yol boyu
Çileye razı oldu
Bekliyordu torunu
Gün batımı ulaşmıştı adrese
Heyecandan olmalı
Elleri titriyordu
Usulca bastı kapı ziline
Torunu çıkıverdi, kapının eşiğine
Çocuk bağırdı,
Dilenci geldi anne
Oysa sevgiyle bakmıştı
Torunun gözlerine
Oğlum o senin deden dedi annesi
Anlamamıştı çocuk
Kim bilir kimin nesi
Kollarını açmıştı
Oysa dedesi
Buyur etti gelini
Hoş geldin dedi
Öptü elini
Koşarak uzaklaştı oradan çocuk
Adam açtı bavulu elinde gocuk
Ağustosta bu ne dedi gelini
Adam usulca çekti
Havadaki elini
Elinde gocuk ile yaklaştı torununa
Giydirmeden takıverdi
Torununun koluna
İlgilenmedi çocuk
Hediyeyi attı kolundan
Oyuncak oynuyordu
Ayrılmadı oyundan
Atma oğlum dedi hediyesi dedenin
Dede olsun dedi
Kışın giydirin
Ter içinde kalmıştı ayakta yorgun adam
Gelin sediri gösterdi
Oraya otur babam
Oğlunu sordu yavaşça
Haylaz oğlum nerede
Biraz geç gelir dedi gelin
Sanırım meyhanede
Hoşuna gitmemişti
Evdeki durum
Sen niye geldin dedi
Yerdeki torun
Senin karnın da açtır değil mi
Dedi gelin
Aç isen köfteciye
Bir telefon edelim
Zahmet etme kızım dedi adam
Ben bir şeyler getirdim
Sen bir çay koy kızım
Peynir ekmek yiyelim
Yalvar yakar kucakladı torunu
Hasretle öpüp kokladı onu
Çocuk iki eliyle sıkıyordu burnunu
Sen ter kokuyorsun dedi kaçtı elinden
Adamcağız kıpkırmızı oldu
Utanmıştı gelinden
Öylece oturdu
Sedire ses etmeden
Tam bir hayal kırıklığı o anki yaşadığı
Yorgunluktan uyuyakaldı kafa yandan aşağı
Gelini baba dedi elinde çay bardağı
Peynir korsun deyip
Bıraktı boş tabağı
Gel beraber yiyelim dedi adam
Gelin dedi ki
Biz tokuz sen ye babam
Yakasına peçete koydu
Dökülmesin diyerek
Düşen peynir kırıntısını
Almıştı eğilerek
Yiyemedi adamcağız
Lokma boğazda kaldı
Yorgunluktan öylece
Hemen uykuya daldı
Vakit çok geç olmuştu
Gürültüye uyandı
Gördüğü gerçek değil
Belkide bir rüyaydı
Tartışma yaşıyordu
Oğlu ile gelini
Her yeri ağrıyordu
Zor doğrulttu belini
Oğlum bu ne haldir
Bunca zaman neredesin
Oğluysa cevap verdi
Baba sen niye geldin
Kısık bir ses tonuyla
Torunumu özledim
Öylece çekildiler
Kendi odalarına
Çaresiz adamcağız
Uyku haramdı ona
Zorla ulaştı adam
Gecenin sabahına
Daha gün ağarmadan
Çıktı evlat evinden
Bilet alıp bekledi
İlk yolcu treninden
Genzine akıyordu gözlerindeki yaş
İçi kan ağlıyordu ağır geldi ona baş
Eve zar zor ulaştı
Yorgun ve yaşlı beden
Mutlu olması için
Kalmadı hiç bir neden
Güzel bir uyku için, girmişti yatağına
Kafası takılmıştı oğlunun batağına
Sanki son uyku gibi
Gözden akmıştı yaşı
Uykuya dalar dalmaz
Yastıktan düştü başı
Günler sonra bulundu
Çürümüştü naaşı
Eşi dostu toplanıp, kaldırdılar naaşını
İmam tarih çızdırıp, dikti mezar taşını
Ertesi gün koşarak geldi vefasız oğlu
Evi barkı satarak, gitti akşama doğru
Evi alan kişiler
Bir not buldu dolaptan
İki dörtlük yazmıştı
Ölmeden önce adam
"Bak oğul bu ders bana, imanı kazandırdı
Öyle huzur verdi ki, sonumu hızlandırdı
Babamı hatırladım, o da yapayalnızdı
Son anda yaradanım, bu şiiri yazdırdı
Bana miras kalmıştı bir beddua babadan
Babam nadim olmuştur, bu ettiği hatadan
Ben hayır diliyorum, uzağım bedduadan
Deden beni bekliyor, geçmek için sırattan"...
Titrek imza çızdırıp
"Baban" demişti adam...
Kayıt Tarihi : 4.5.2016 00:16:00
TÜM YORUMLAR (14)