Mehmet Özparlar - Yalnız Adam Şiiri - An ...

.........Bir pazar günüydü.Benim için diğer günlerden farksız.Hava parçalı bulutlu,ara sıra yağışlıydı.Canım sıkılmıştı üzerimi giyinip biraz dolaşayım dedim.Yağmurda ıslanmış ağaçların altından geçerken üzerime düşen yağmur damlacıklarından ıslanmıştım.Aslında böyle yağışlı havalar insana biraz hüzün verir.bilemiyorum belki de bana öyle geliyordur.Dediğim gibi gerçekten hüzünlüydüm.Bir kaç sokak anca yürümüştüm ki,karşımda viran bir evin çatısı altında düşünen birini gördüm.Her haliyle çok üzgün görünüyordu.Elleri şakaklarında belliki birşeyler düşünmekte idi.Ama neyi? O kadar dalmışki.Gözlerinden yaşlar akıyordu.Bir ara baktım cebinden bir şarap şişesi çıkardı.Etrafına ürkek gözlerle baktı,bir of çekti ta derinden.Elleri titriyordu,şişenin kapağını bile zorundan açtı.Bir kaç yudum çekti.Kulağıma hafiften ağlayışlı sesler geliyordu.Anladımki dertliydi.Bir ara sızdı kaldı oracığa.Aradan birkaç saat geçmiştiki,ağlayaraktan uyandı.Cebinden birkaç fotoğraf çıkardı ve fotoğraflara baktıkça hıçkırıklar daha da arttı.Gözlerinin çökmüş ve morarmış hali,saçlarına düşen aklar,onun çok acı çektiğini yansıtıyordu.Bir ara yanına yaklaşarak niçin ağladığını sordum.Ama cevap vermiyordu,konuşacak kuvveti bulamıyordu kendisinde.Dili tutulmuş gibi bir hali vardı.Yanı başına oturup kendimce nasihatlara başladım.Tüm ailesini bir yıl kadar önce trafik kazasında kaybettiğini söyledi.Bu kadar acı yetmiyormuş gibi,yıllar boyu sevdiği kişiden de bir hafta kadar önce ayrılmış.Her şey üstüste gelmiş sanki.Ne söyleyebilirdim ki,nasıl teselli edebilirim diye düşündüm ve kendisine yapabileceğim bir şey varmı diye sordum.Ben istemiştim ki onun yalnızlığını paylaşayım,derdine ortak olayım.Ne yaptıysam faydasız.Ne yüzü gülüyor,ne de bir tek kelime sarfediyordu.Onun için dünya solmuş bir çiçek,kendisininde çölde çiçek arayan kelebekten farkı yok gibiydi.Gözlerinin feri sönmüş,bu acılar onu bitirmişti sanki.Kaderiydi sanki,yalnızdı,yalnız adamdı o.Haykırıyordu bu yalnızlık bitsin,silinsin istiyordu alnındaki yalnız adam damgası.Ama ne bu yalnızlığın biteceği,ne de yalnız adam damgasınınalnından silineceği vardı.Artık yalnız adamdı o.Tüm sevdiklerini kaybetmiş,adeta ümitsizliğe mahkum olmuş bir insandı o.Yalnız,kendi dünyasında yapayalnız bir adamdı o.
.........Gerçekten çok etkilenmiştim.O günden beri tüm dualarım insanların sevdiğinden ayrılmaması,hep sevdikleri ile beraber olmasıdır.