Yalnız Adam Şiiri - İlhan Biçer

Şu masmavi denizin,
Yosun kokusunda,
Açmışım gözlerimi…
Yalnız başıma…
Dalgalar kundağım olmuş,
Sarmışım bedenimi…
Martılar şarkı söyler bana.
Rüzgârlarsa ninni…
Aldırmam boraya fırtınaya
Hiç üşümem…

Kumsalda dolaşırım.
Tek başıma…
Gözlerimi ufuklara diker
Dalarım…
Hayaller kurarım bende.
Nerde bir sevgili görsem el ele…
Bir Hüzün basar içime,
Tutamam kendimi,
Ağlarım…

Geçip gitti seneler,
Farkında olmadan.
Yalnızlıklar dostum oldu.
Karanlıklar arkadaşım.
Şu fani dünyada,
Bir sevgili bulup,
Başını omzuma
Koyamadım…

Yalnız değilim aslında,
Şu sonsuz gökyüzü benimledir…
Mavi denizlerde benimle,
Martılar benimle dolaşır.
Ay benimledir,
Karanlık gecelerde.
En çok benimledir yıldızlar,
Güneş en çok beni sever,
Benimledir akşama kadar…

Bir gün bende,
Göçüp gideceğim,
Bu dünyadan sessizce,
Kimseler duymadan…
Ağlayanım olmayacak,
Belki; hiç ardımdan…
Yalnız kalacak sonunda,
Odam benim gibi…
Birkaç eşyam…
Birde tahta masam…

Yokluğumu kimse,
Anlamayacak…
Sessizce olacak ölümüm,
Kimse duymadan,
Kim bilir kaç gün sonra,
Bulunacak cesedim…
Birkaç kişi,
Diyecek ardımdan
“Ölmüş zavallı
Yalnız Adam”

İlhan BİÇER

06 KASIM 2009

Aradan geçen dört ay sonra “YALNIZ ADAM’’ ölmüştür. Öldüğünü hiç kimse fark etmemiştir. Cesedinin kokmasıyla etrafa verdiği kokulardan anlaşılarak belediye görevlileri tarafından bulunup, cenazesi belediye tarafından kaldırılır. Cenazeyi görenler kimin öldüğünü sorduklarında;
“Hani şu karşıda virane ev var ya…
İşte! .. Orada yaşayan “ YALNIZ ADAM” ölmüş… diye cevap verirler.

Yalnız adam bu dünyada çok sevdiği sevgilisine kavuşamadan ebedi olan hayata göçüp gitmiştir.
Hala kendisinden bahsedildiğinde ismini kimse bilmediği için o hep…
“ YALNIZ ADAM’’ olarak kalmıştır.