Yalnız Adam Şiiri - Mehmet Macit

Denizin kıyısında, gezinirken tanıdım.
Görünüşe bakıp da, sıradan biri sandım.
Kaçmak istedim O’ndan, nedense yapamadım.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.

İsteksiz duygularla, karşısına oturdum,
Meraklı gözlerimle, izlemeye koyuldum.
Başladı konuşmaya, sesinde sevgi buldum.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim

Allah’ım ne incelik, ne güzel gülüş öyle.
Huzur doldu gönlüme, baktıkça ona böyle.
Anlat derdini Bey’im, neden yalnızsın söyle.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.

Eski dostlar kalmadı, unuttular diyende,
İncecikten yaş vardı, hüzünlü gözlerinde.
Uzaklara bakarken, bir şarkı var dilinde,
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.

İstanbul terbiyesi, yakışmış hallerine.
Türkçesi çok da güzel, bayıldım dillerine.
Ruhunun enginliği, yansımış gözlerine.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.
Terleyen ellerimi, dostça tuttuğu zaman,
Ruhumu saran boşluk, dolmuştu sanki bu an.
Yıllarca aramıştım, şimdi karşımda O can.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.

İstanbul kısa geldim, uzun yıllar ardından.
Senli yıllarda yoktu, dostu buldum sonradan.
Sevinmek neye yarar, ayrılacaktım ondan.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.

Macit der dostluklar, şimdi kolay bulunmaz,
Dostluğun kıymetini, sevmeyenler anlamaz.
Kalbe dolan dostluklar, para ile satılmaz.
Gel dedi Yalnız Adam, biraz sohbet edelim.

Mehmet Macit 13.02.2008
İstanbul ziyareti.