Bir kış gecesiydi aylardan ocak
Tipi savururdu kar kucak kucak
Bir tek benim idi tütmeyen ocak
Ellerim koynumda titredim kaldım
Yağmaya başladı kar lapa lapa
Ne yakacak var ne evde soba
Ne bacı kardeş ne ana baba
Şu koskoca dünyada hep yalnız kaldım
Bir kefen misali yerler bembeyaz
İçimi dondurur her gece ayaz
Baharım kışa döndü hiç gelmedi yaz
Her mevsimde kışa takıldım kaldım
Saçaklar buz tutmuş içim üşümüş
Duydum ki sevenlerim dargın küs imiş
Bu hayat dedikleri derin düş imiş
Yoramadım bir türlü çaresiz kaldım
Kayıt Tarihi : 29.10.2008 14:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)