Yalnız Adam Şiiri - Vedat Dağlıoğlu

Balıkçı kulübesinde yaşıyordu
Devri alemde ünlü biriydi o adam
Yüreğindeki acıları yalnızlığında saklamış
Martılar yalnız adamın arkadaşı olmuş
Her gün batımında
Yalnızlık prangasına vurulmuş
Umutları birer birer kaybolmuş
Sancılı gecelerinde hayaller kurmuş
Yalnızlar rıhtımına gönlü demir atmış
Gönlünde ne gemiler batmış
Ne fırtınalar kopmuş ne yaralar açılmış
Yalnız adam hep susarmış
Ay ışığında denizdeki yakamoz
Misali renkli hayalleri varmış
Her gündoğuşunda hayaller
Yakamoz gibi kaybolup giderler
Yerini hüzüne bırakırmış umutlar
Yalnız adam yıkılırmış
Dalgaların sesi yalnız adamı oyalarmış
Em umutsuz bir anında
GÖNÜL,den gelen bir sesle irkilmiş
Bekle beni geleceğim dermiş
Yalnız adam derin bir uykuya geçmiş
Hayal dünyasında gezmiş gezmiş
Günlerce yüreğinden gelen sesi dinlemiş
Gözünde kalan son umut göz yaşını
Denizin dalgalarına bırakmış yalnız adam
Gönülden gelen sese demiş
Bul göz yaşlarımı
Yalnızlar rıhtımında nöbet tutan kadın
Bu göz yaşı incisini bulmuş
Bir damla göz yaşıda ondan dökülmüş
Yalnız adamı yüreğinde his etmiş
Ve GÖNÜL yüreğinin sesini dinlemiş
Bu yalnız adama kalbini açmış
Çok uzaklardan kalp,ten kalbe yol olmuş
Aralarında sevgi köprüsü oluşmuş
Bu sevgi köprüsünde hisler duygular
Gitmiş gitmiş gelmiş
Birbirlerini ölürcesine sevmişler
Gönüllerindeki umutsuzluk zincirini kırıp
Birbirleriyle kavuşmaya karar vermişler
Ve ansızın bir haberle irkilen yalnız adam
Gönül meleğinin geleceğini duymuş
Sensiz yapamam sana geliyorum
Ben sendeki bu yüreği sevdim
Senin yüreğinin sesini duydum keşfettim
İşte sana geliyorum ve seninim
Yalnız adam yılların acılarını bırakmış
Balıkçı kulübesinden gönül meleğine koşmuş
İki yürek bir olup kavuşmuş
Mutluluk saadet huzur onların olmuş
Ve yalnız adam hayata yeniden dönmüş
Yalnızlar rıhtımından sonsuz mutluluk
Yolculuğuna çıkmış......

Söz:Vedat Dağlıoğlu