Yalnız Adam Şiiri - Mehmet Akif Tiryaki

Terinos bahçe kapısının önünde
elleri cebinde sabahın erken yerinde
başı hafifçe omzuna düşmüş şekilde düşünüyordu
sabah oluyordu Ege sahilinde
kızılın tonlarının lacivert podyumda defilesiydi bu
deniz ve gökyüzünün sabah pazarlığıydı bu
öfkeliydi gökyüzü deniz ise tam tersi
sakin ve kendinden emin
Terinos bir ayağının ucunu tempolu yere vuruyordu
elleri cebinde imbatlı yaz mevsiminde
düşünmeye daldığında hep bunu yapardı serseri
pantolonu gri pilili Terinos tipik bir Egeli
bir elinde zeytin dalı diğerinde üzüm salkımı
aklında fikrinde kıyıdaki martılar ve
değişmeyen ahretliği Epiktotes vardı
vakit üç yudum nar şerbeti kadardı.
nihayet yağmur atıştırmaya da başladı.
maki kıvamında otlardan çevreye yayılan buhur
Keliternos’a son doğum gününde aldığı parfümü hatırlattı.
bahçedeki mandalinalara baktı
eli bir tanesine uzandı avucunda okşadı
kokusunu burnuna taşıdı sonra başını kaşıdı
bu kadar romantiklik yeter dedi ve
kahvaltı masasını hazırlamaya başladı.
arkasından çamaşır bulaşık toz alma vesaire
bir sürü yapılacak iş vardı